7.

چهارمين بخش در ?Qu’est-ce que la métaphysique [متافیزیک چیست؟] توسط هانری كُربن 1938 به فرانسه ترجمه شده است.

تأثير بر سارتر تعيين كننده است؛ «وجود و زمان» ابتدا از اينجا فهميده شده است.

بنگريد به پيش درآمد فرانسۀ من بر اين ترجمه.

5.اكتبر 45

8- مفاهيم تامل

بنگريد به B316ff. نزاع با لايبنيز-دگماتیسم منطقي!

بنگريد به مفهوم كلي، مفهوم تجربي، مفهوم محض فاهمه (مقوله)، مفهوم محض عقل (ايده).

«تحت كدام شرايط سوبژكتيو… مي توانيم به مفاهيم برسيم»؟ B316<1>.

اگر بدین گونه بپرسيم درreflexio (باز-تاب [Über-legung]) وقوف نموده ایم، نه در دريافت(عرضه)«ساده» ابژه ها، تا مفاهيم را از ابژه ها بدست آوريم (طرح تفاوت بين حساسيت و فاهمه، بنگريد به B327).

[در عمل] تأمل/بازتاب، ما به ارتباط بازنمايي هاي داده شده، يعني در اين مورد به مفاهيم، توجه مي كنيم، به «منابع مختلف معرفت مان» (بنگريد به [مقولات] جهت!) (حساسيت و فاهمه B316 (خيال؟ عقل؟))

تنها بواسطه اين واپسنگری های بازتابنده به قواي معرفت «ارتباط بازنمايي ها تحت يكديگر مي تواند به درستي تعيين گردد» (ارتباط مفاهيم، یعنی حكم و حقيقت آن (B317 ))، يعني تنها براي اينكه ببینیم در كدام قوا آنها به هم وابسته اند! در كدام [قوا] آنها وحدت خاص خودشان را دارند (چه نوعی از تأليف).

لذا reflexio [يعني]: پرسش مربوط به وحدت كثرات بازنمايي هاي داده شده (مفاهيم)، بطور دقيقتر [يعني]: براساس محكمه اي كه در پیشگاه آن کثرات بازنمایی ها «مقايسه» مي گردند، «تركيب» مي گردند – discursus ! و اين به معني اين است كه در عين حال بر اساس مثال وحدت بخش ماتقدم[مقایسه و ترکیب صورت می گیرد]!

يك مفهوم داده شده به كدام قوۀ فاهمه تعلق دارد؟

مقايسه بازنمايي ها بطور كلي همواره در استخدام قوۀ فاهمه خواهد بود. من تنها مي توانم اين مقايسه را توسط قوۀ معرفت «با هم نگه دارم»، و تشخيص دهم، متمايز سازم، که آیا، بواسطه اين مقايسه، بازنمايي ها متعلق به فاهمه محض لحاظ شده اند يا [متعلق] به حساسيت —«تأمل استعلايي»— که چگونه در مقایسه، [عمل] مقایسه بطور کلی لحاظ شده است—  که آیا انتیک یا انتولوژیک؛ که از طریق آن آیا متعلق به حسگانگی یا متعلق به فاهمه محض است، B324  آنچه در آن بازنمایی شده است، «ابژه آن» B325 ، یعنی تعیین «جایگاه [Ortes]استعلایی» (همان.) بنابراين B319 (بنگريد به صفحه 318): «تأمل استعلايي» «با خود ابژه ها نسبت دارد» (صرفا مقايسه [Komparation] منطقي، يعني مقايسه[vergleichen] مستقيم بازنمايي ها به ماهو نيست)، بلكه به عنوان تأمل استعلايي «بنيادي براي امكان مقايسه ابژكتيو [objektiven Komparation]» استB319<2>

پاسخ به سؤال: ابژه بازنمايي شده بايد براي كدام قوه معرفت باشد؟ بدون اين تأمل استعلايي «دوپهلویی» درون مي خزد: «مغشوش نمودن ابژۀ فاهمه محض با پديدار» B326.

بواسطه مقولات، «آنچه مفهوم يك ابژه را مي سازد» (B325)، آنچه به يك ابژه به ماهو تعلق دارد، «حاضر/ظاهر مي شود».

بواسطه «چهار عنوان» براي مفاهيم تأمل «تنها مقايسه [vergleichung] بازنمايي ها كه مقدم به مفاهيم چيزها است» عرضه شده است.

بطور دقيقتر– امكانات وجودشناختي صوري (!) براي مقايسه کردن [vergleichens] بطور كلي نسبت به جايگاه استعلايي بازنمايي ها مهم نيست.

اين مسأله براي كانت مهم است چرا كه متافيزيك جزمي منطق صوري در معناي وسيع رها شده است (بنگريد به B326 مربوط به لایبنیز!)؛ نحوۀ تفكري كه بطور ماتقدم ‌‌‌‌‍‍[درباره] چيزها حكم مي كند، بنگريد به B319.

7.

The fourth section is translated into French in Qu’est-ce que la métaphysique? by H. Corbin, 1938 [What is Metaphysics? tr. D. Krell. In: Martin Heidegger: Basic Writings (New York: Harper & Row, 1977), pp. 95-112 — tr.].

 Effect on Sartre is crucial; from there “Being and Time” is first to be understood. see my French Forward to this translation.

5 Oct. 45

8. Concepts of Reflection

See B316ff. Disputation with Leibniz — Iogical dogmatism!

See Concept in general, empirical Concept, pure concept of the understanding (Category), pure concept of reason (Idea).

“under which subjective conditions . . . can we arrive at concepts”? B316<1>.

If we ask in this way, we stand in the reflexio (re-flection [Über–legung]), not in the “simple” apprehending (exposition) of objects, in order to obtain Concepts from them (setting forth the fundamental difference between sensibility and understanding, see B327).

Reflecting, we pay attention to the relationship of given representations, i.e., Concepts in this case, “to our various sources of knowledge” (see Modality!) (Sensibility and Understanding B316 (Imagination? Reason?)).

Only by means of these reflective glances back to the powers of knowledge “can the relationship of the representations under one another be determined correctly” (relationship of the Concepts, i.e., judgment and its truth (B317)), i.e., only so as to make out in which powers they belong together! to which [powers] they owe their specific unity (what kind of synthesis).

The reflexio — consequently: question concerning the unity of the manifold of given representations (concepts), more precisely: according to the forum before which they would be “compared,” would be “combined” — discursus! and that means at the same time according to the a priori unifying instance!

To which power of the understanding does a given concept belong?

The comparison of representations in general will always be employed in a power of the Understanding. I can only “hold together” this comparison with the power of Knowledge, and discern, distinguish, whether by means of this comparison the representations were thought as belonging to pure Understanding or to Sensuousness — “Transcendental Reflection”  — how in the comparison, the comparing in general is thought — whether ontic — or ontological; whether belonging to Sensuousness or to the pure Understanding, B324, through which what is represented in it, “its object” B325, i.e., the determination of the “transcendental place [Ortes]” (ibid). Therefore B319 (see 318): “Transcendental Reflection” “bears on the objects themselves” (is not merely logical comparison [Komparation], i.e., straight comparing [vergleichen] of the representations as such), rather, as transcendental reflection it is “the Ground for the possibility of objective comparison [objektiven Komparation]” B319<2>

Answer to the question: for which power of Knowledge shall the represented object be? Without this transcendental reflection, “amphiboly” creeps in: “confusing the object of pure understanding with appearance” B326.

By means of Categories, “what constitutes the concept of an object” (B325), what belongs to an object as such, is “presented.”

By means of the “four titles” for the concepts of reflection, only “the comparison [Vergleichung] of the representations, which precede the concepts of things” have been presented.

More precisely — the formal ontological (!) possibilities for the comparing [Vergleichens] are in general not important to the transcendental place of the representations.

This problem is important for Kant because the dogmatic metaphysics of formal logic in the widest sense has been surrendered up (see B326 concerning Leibniz!); i.e., the manner of thinking which a priori would judge things, see B319.

7.

Der IV. Abschnitt übersetzt ins Französische in Qu’ est-ce que la métaphysique? durch H. Corbin, 1938.

Wirkung auf Sartre entscheidend; von da „Sein und Zeit” erst verstanden.

vgl. mein französisches Vorwort zu dieser Übersetzung.

5. Okt. 45

8. Reflexionsbegriffe

vgl. B 316 ff. Auseinandersetzung mit Leibniz — logischer Dogmatismus!

vgl. Begriff überhaupt, empirischer Begriff, reiner Verstandesbegriff (Kategorie), reiner Vernunftbegriff (Idee).

„unter welchen subjektiven Bedingungen … können wir zu Begriffen gelangen”? B 316.

Wenn wir so fragen, stehen wir in der reflexio (Über-legung), nicht im „geradezu” Erfassen (Darlegung) der Gegenstände, um von ihnen Begriffe zu bekommen (Voraussetzung die grundsätzliche Verschiedenheit von Sinnlichkeit und Verstand vgl. B 327).

Reflektierend achten wir auf das Verhältnis von gegebenen Vorstellungen, d. h. hier Begriffen, „zu unseren verschiedenen Erkenntnisquellen” (vgl. Modalität!) (Sinnlichkeit und Verstand B 316 (Einbildungskraft? Vernunft?)).

Nur durch diesen überlegenden Rückblick auf das Erkenntnisvermögen „kann das Verhältnis der Vorstellungen untereinander richtig bestimmt werden” (Verhältnis der Begriffe, d. h. das Urteil und seine Wahrheit (B 317)), d. h. nur so auszumachen, in welchem Vermögen sie zusammengehören! welchem sie ihre spezifische Einheit verdanken (was für eine Synthesis).

Die reflexio — mithin: Frage nach der Einheit des Mannigfaltigen gegebener Vorstellungen (Begriffe), genauer: nach dem Forum, vor dem sie „verglichen” werden, „verknüpft” werden — discursus! und d. h. zugleich nach der a priori Einheit-gebenden Instanz!

Zu welcher Erkenntniskraft gehört ein gegebener Begriff?

Die Vergleichung der Vorstellungen überhaupt wird immer in einer Erkenntniskraft angestellt. Diese Vergleichung kann ich nur mit der Erkenntniskraft „zusammenhalten” und ausmachen, unterscheiden, ob die Vorstellungen gemeint sind, beim Vergleichen, als zum reinen Verstand oder zur Sinnlichkeit gehörend — „transzendentale Überlegung” —, wie in der Vergleichung das Verglichene überhaupt gemeint ist — ob ontisch — oder ontologisch; ob zur Sinnlichkeit gehörig oder zum reinen Verstand, B 324, durch das, was in ihnen vorgestellt ist, „ihre Objekte” B 325, d. h. Bestimmung des „transzendentalen Ortes” (ib.). Daher B 319 (vgl. 318): „die transzendentale Überlegung” „geht auf die Gegenstände selbst” (ist nicht bloß logische Komparation, d. h. geradezu vergleichen der Vorstellungen als solcher), sondern ist als transzendentale Reflexion „der Grund der Möglichkeit der objektiven Komparation” B 319.

Beantwortung der Frage: für welche Erkenntniskraft soll das Vorgestellte Gegenstand sein? Ohne diese transzendentale Überlegung schleicht sich „Amphibolie” ein: „Verwechslung des reinen Verstandesobjekts mit der Erscheinung” B 326.

Durch Kategorien wird „dargestellt”, „was den Begriff eines Gegenstandes ausmacht” (B 325), was zu einem Objekt als solchem gehört.

Durch die „vier Titel” der Reflexionsbegriffe wird nur dargestellt „die Vergleichung der Vorstellungen, welche vor dem Begriffe von Dingen vorhergeht.”

Genauer — die formalen ontologischen (!) Möglichkeiten des Vergleichens überhaupt unangesehen des transzendentalen Ortes der Vorstellungen.

Dieses Problem ist wichtig für Kant, weil gerade die dogmatische Metaphysik der formalen Logik im weitesten Sinne überantwortet ist (vgl. B 326 über Leibniz!); d. h. die Denkungsart, die a priori über Dinge urteilen will, vgl. B 319.