ج) متافیزیک دازاین به منزله انتولوژی بنیادی

هیچ انسان شناسی ای که [نحوه] پرسشگری خاص خود را و پیش فرض های مربوط به آن را بداند نمی تواند حتی دعوی پروراندن مسأله بنیانگذاریی برای متافیزیک نماید، چه رسد که آن را انجام دهد.H پرسش ضروری برای بنیانگذاریی برای متافیزیک، یعنی، پرسش از آنچه انسان هست، به واسطه متافیزیک دازاین به عهده گرفته می شود.

این عبارت به معنای ایجابی مبهم است. متافیزیک دازاین صرفا متافیزیک درباره دازاین نیست، بلکه متافیزیکی است که ضرورتا به عنوان دازاین متحقق می گردد. اما به این دلیل که: نمی تواند هرگز متافیزیک «درباره» دازاین شود، آنگونه که مثلاً جانورشناسی درباره جانوران است. متافیزیک دازاین «ارغنونی» ثابت و مهیا از بهر استفاده نیست به هیچ روی. این متافیزیک باید هماره از نو بنا گردد از خلال تحویل ایده اش در پرداخت امکان متافیزیک.

تقدیر آن مقید به رخ داد خفی متافیزیک در خود دازاین است، که به فضل [این رخداد/مطلع الفجر/[قصص!]] انسان ابتدئا ایام و ساعات، سال ها و قرن ها را که به اهتمام های خود [تخصیص داده است] می شمرد یا فراموش می کند.

الزامات ذاتی نسبت به یک متافیزیک دازاین و دشواری تعیین آن به کفایت توسط تلاش کانتی نشان داده شده است. با این حال، حقیقی ترین ثمره بدرستی فهم شده دقیقاً در آشکار نمودن ارتباطی است که بین پرسش راجع به امکان تالیف انتولوژیک و پرسش آشکار نمودن محدودیت در بشر وجود دارد، یعنی در مطالبه تأملی راجع به اینکه چگونه یک متافیزیک دازاین به طور انضمامی می بایست فهمیده شود.

C. THE METAPHYSICS OF DASEIN AS FUNDAMENTAL ONTOLOGY

No anthropology which understands its own particular questioning and the presuppositions thereof can even claim to develop the problem of a laying of the ground for metaphysics, let alone carry it out. HThe necessary question for a laying of the ground for metaphysics, namely, that of what man is, is taken over by the metaphysics of Dasein.

The expression is ambiguous in a positive sense. The Metaphysics of Dasein is not just metaphysics about Dasein, but is the metaphysics which occurs necessarily as Dasein. But for that reason: it can never become metaphysics “about” Dasein, as for example zoology is about animals. The Metaphysics of Dasein is no fixed and ready-for-use “organon” at all. It must always be built up anew amid the transformation of its idea in the working-out of the possibility of metaphysics.

Its fate remains bound to the concealing occurring of metaphysics in Dasein itself, by virtue of which man first numbers or forgets the days and hours, years and centuries [he has devoted] to his endeavors.

The requirements intrinsic to a Metaphysics of Dasein and the difficulty of its determination have been sufficiently demonstrated by the Kantian effort. Its most authentic, correctly understood outcome, however, lies precisely in the unveiling of the connectedness which exists between the question concerning the possibility of ontological synthesis and that of the unveiling of the finitude in human beings, i.e., in the demand for a reflection concerning how a Metaphysics of Dasein is to be concretely realized.

C. Die Metaphysik des Daseins als Fundamentalontologie

Keine Anthropologie, die ihr eigenes Fragen und dessen Voraussetzungen noch versteht, kann beanspruchen, auch nur das Problem einer Grundlegung der Metaphysik zu entwickeln, geschweige denn, sie durchzuführen. Die für eine Grundlegung der Metaphysik notwendige Frage, was der Mensch sei, übernimmt die Metaphysik des Daseins.

Der Ausdruck ist in einem positiven Sinne zweideutig. Die Metaphysik des Daseins ist nicht nur Metaphysik über das Dasein, sondern es ist die als Dasein notwendig geschehende Metaphysik. Darin liegt aber: sie kann nie Metaphysik „über” das Dasein werden, so wie etwa die Zoologie über die Tiere handelt. Die Metaphysik des Daseins ist überhaupt kein fest- und bereitliegendes „Organon”. Sie muß sich jederzeit unter Verwandlung ihrer Idee in der Ausarbeitung der Möglichkeit der Metaphysik erneut ausbilden.

Sie bleibt in ihrem Schicksal dem verborgenen Geschehen der Metaphysik im Dasein selbst verbunden, kraft dessen der Mensch erst Tag und Stunde, Jahre und Jahrhunderte seiner Versuche zählt oder vergißt.

Die inneren Erfordernisse einer Metaphysik des Daseins und die Schwierigkeit ihrer Bestimmung hat der Kantische Versuch zur Genüge dargetan. Sein eigenstes, recht verstandenes Ergebnis liegt aber gerade in der Enthüllung des Problemzusammenhanges zwischen der Frage nach der Möglichkeit der ontologischen Synthesis und der Enthüllung der Endlichkeit im Menschen, d. h. in der Forderung einer Besinnung darüber, wie eine Metaphysik des Daseins sich konkret verwirklichen soll.

C. — LA MÉTAPHYSIQUE DU DASEIN COMME ONTOLOGIE FONDAMENTALE

Aucune anthropologie, consciente de sa propre problématique et de ses présupposés, ne peut avoir la prétention d’élaborer, ne fût-ce que le problème d’une instauration du fondement de la métaphysique ni, à plus forte raison, de développer cette instauration elle-même. La question de l’essence de l’homme, question nécessaire pour l’instauration du fondement de la métaphysique, appartient à la métaphysique du Dasein.

L’expression « métaphysique du Dasein » est positivement ambiguë. La métaphysique du Dasein n’est pas seulement la métaphysique qui traite du Dasein, elle est aussi la métaphysique qui se réalise nécessairement comme Dasein. Il s’ensuit que celle-ci ne pourra en aucun cas parler du Dasein comme la zoologie parle des animaux. La métaphysique du Dasein n’est d’aucune manière un « organon » clos et achevé. Elle doit constamment se reconstruire par la transformation que son idée subit, grâce au développement de la possibilité de la métaphysique.

Son destin demeure lié au devenir caché de la métaphysique dans le Dasein. Et c’est ce devenir qui permet à l’homme de dater ou d’oublier les heures, les jours, les années et les siècles qu’il a consacrés à ses efforts.

Les exigences internes d’une métaphysique du Dasein et la difficulté de la déterminer ont été suffisamment mises en lumière par la tentative kantienne. Le véritable résultat de cette tentative, lorsqu’on la comprend bien, réside cependant dans la découverte du lien interne qui unit le problème de la possibilité de la synthèse ontologique et le dévoilement de la finitude dans l’homme. Ainsi se trouve mise en lumière la nécessité d’une réflexion s’interrogeant sur la manière dont une métaphysique du Dasein peut concrètement se réaliser.

C. The Metaphysics of Dasein as Fundamental Ontology

No anthropology which understands its own mode of inquiry and its own presuppositions can claim even to develop the problem of a laying of the foundation of metaphysics, to say nothing of carrying it out. The question necessary for a laying of the foundation of metaphysics, namely, the question of the essence of man, belongs to the metaphysics of Dasein.

The expression “metaphysics of Dasein” is, in a positive sense, ambiguous. The metaphysics of Dasein not only treats of Dasein, it is also the metaphysics which necessarily is realized as Dasein. It follows, then, that this metaphysics cannot be “about” Dasein as, for example, zoology is about animals. The metaphysics of Dasein is in no sense an “organon” fixed and ready at hand. It must constantly be reconstructed by the transformation which its idea undergoes because of the development of the possibility of metaphysics.

Its destiny remains bound to the secret coming-to-be [Geschehen] of metaphysics in Dasein in virtue of which man first numbers or forgets the hours, days, years, and centuries which he has devoted to his endeavors.

The internal exigencies of a metaphysics of Dasein and the difficulty of defining this metaphysics have been brought to light clearly enough by the Kantian endeavor. When clearly understood, the true result of this endeavor lies in the disclosure of the bond which unites the problem of the possibility of metaphysics with that of the revelation of the finitude in man. Thus is brought to light the necessity of a reflection concerning the way in which a metaphysics of Dasein should be concretely developed.