5- «محدودیت» (کاسیرر)
یقیناً- یک مسأله، اما پرسش تعیین کننده در واقع [این] است: چرا؟ و چگونه!
تفلسف فقط در این طریق متوجه محدودیت است، چرا که گه گاهی در لحظه بروز می کند به عنوان نوعی از خماری، اما مطمئناً این محرک فلسفی نیست.
به نظر میرسد کاسیرر موضوع محوری را داشت و با این حال از کنار آن کاملاً رد شد!
6- کاسیرر (کلی)
کاسیرر به اصل شگفت انگیزاش می چسبد- مظابقت با قصد («محدودیت»؟ بله و خیر!): پرسش وجود و پرسش مربوط به انسان، چنانچه حتی این امر پروبلماتیک شود. بنابراین کل مسأله آگاهی درحرکت است! [مدرسه] ماربورگ: شهود و تفکر، حتی سومی!
نه! نه این مسأله و نه کل تفسیر این پرسش، فهم و ارزیابی نگردیده اند. به جایش مخالفت ها از جهات گوناگون جنبه هایی ناشیانه و غلط دارند اما همه به طور جزئی درست هستند. کاسیرر کاملا بد فهمیده است که آنچه که تعیین کننده است برای تفسیر پرداختن یک مسأله است، و در واقع اینکه این مسأله باید ابتدا آشکار گردد، و اینکه این امر از طریق استحضار دوباره کانت تحقق می یابد. این طریق [استحضار گذشته در پرتو یک مساله] یک تفسیر می طلبد. این [طریق استحضار کردن گذشته در پرتو مساله «ما در اینجا و اکنون تاریخ»] تعیین کننده ابژکتیویتی تاریخی است. یک کانت فی نفسه- که بنا به فرض «مربوط نیست» به ما، یا نامتعین است در همه وجوه ( جولیوس ابینگهوس) یک بد فهمی بنیادی است.
اما کاسیرر همچنین با ایده پنهان یک تفسیر درست، چیزی از این گونه، کار می کند.
7- درباره کاسیرر
موافقت شد با: پوشش ندادن کل دامنه پروبلماتیک را (17). همچنین قصد این نبود: تفسیر کردن فقط یک بخش، بلکه [تفسیر] از [منظر] یک [بخش]، حتی [تفسیر] از مسأله بنیانگر/تبیین گر، (قصد این است) نمایان کردن «مسأله متافیزیک» در کانت و دقیقاً بر اساس این «بخش»، [مساله ای] که بواسطه تفسیر مرسوم [نوکانتی] به عنوان صرف «تئوری معرفت» سلب شده بود.
در این بخش، چشم انداز باید در جهت مسأله متافیزیک دنبال شود، [مساله ای] که حتی کانت به طور بنیادی [آن را] تغییر داد- اساس و موقعیت این تغییر.
5. “Finitude” (Cassirer)
To be sure — a problem, but the decisive question is in fact: why? and how!
To philosophize only in this way concerning finitude, because at one time or another it emerges in the moment as a kind of hangover, but this is certainly no philosophical motivation.
It looks like Cassirer had the central theme and yet completely passed it by!
6. Cassirer (Universal)
Cassirer adheres to his wonderful principle — compliance with Intention (“finitude”? Yes and no!): Question of Being and question concerning man, so that even this becomes problematic — thus the whole problem of consciousness is in motion; Marburg [School]: Intuition and Thinking, even the third!
No! Neither this problem nor the entire interpretation of this question has been understood and assessed. In its place: objections from various sides that have awkward or fallacious aspects but that are all in part correct. Cassirer completely misunderstands that what is decisive for interpretation is the working-out of a problem, and indeed that this problem must first be made visible, and that this comes about through recollection of Kant. In this way an interpretation was demanded. This determines the historical objectivity. A Kant in-itself — which presumably “does not concern” us, or is indeterminate in all respects (Ebbinghaus) — is a fundamental misunderstanding.
But Cassirer also works with the hidden idea of a correct interpretation of this sort.
7. On Cassirer
Agreed: not to cover the entire scope of the problematic (17). Also the intention was never this: to interpret just a part, but instead from one [part], even from the grounding problem, [the intention is] to reveal in Kant the “problem of metaphysics,” and precisely on the basis of the “part,” which was prevented by its customary interpretation as simply “theory of knowledge.”
In this part, the perspective should be pursued in the direction of the problem of metaphysics, which even Kant fundamentally changed — the basis and location for this change.
5. „Endlichkeit” (Cassirer)
Gewiß — Problem, aber die entscheidende Frage ist doch: warum? und wie!
Nur so über die Endlichkeit philosophieren, weil es für den einen oder anderen vielleicht einmal in dem Moment eines Katzenjammers auftaucht, ist doch keine philosophische Motivierung.
Es sieht so aus, als hätte Cassirer das zentrale Thema und doch ganz daran vorbei!
6. Cassirer (Allgemeines)
Befolgt Cassirer sein schönes Prinzip — Eingehen auf Intention („Endlichkeit”? ja und nein!): Seinsfrage und Frage nach dem Menschen, sogar daß diese gerade problematisch wird — also das ganze Bewußtseins-Problem in Bewegung; Marburger: Anschauung und Denken, ja das Dritte!
Nein! weder dieses Problem noch die ganze Interpretation auf diese Frage hin verstanden und abgeschätzt. Stattdessen: von beliebigen Seiten her Einwände, die das Verfängliche haben, daß sie alle zum Teil! richtig sind. Cassirer verkennt völlig, daß es bei der Interpretation auf die Herausarbeitung eines Problems ankommt, ja daß dieses Problem allererst sichtbar gemacht werden soll und in der Erinnerung an Kant. Dadurch eine Interpretation gefordert. Das bestimmt die geschichtliche Objektivität. Ein Kant an sich — der uns vermutlich „nichts angeht” oder unbestimmt alles (Ebbinghaus) — ist ein Grundmißverständnis.
Aber mit der versteckten Idee einer solchen richtigen Interpretation arbeitet auch Cassirer.
7. zu Cassirer
Einverstanden: nicht den ganzen Kreis der Problematik durchmessen (25). Auch nicht die Absicht, nicht einmal die: nur einen Teil auszulegen, sondern von einem, ja dem Grundproblem aus, das „Problem der Metaphysik” an Kant sichtbar machen, und zwar gerade aus dem „Teil”, der nur als „Erkenntnistheorie” vorgebaut wird nach der üblichen Auslegung.
In diesem Teil soll verfolgt werden die Perspektive in Richtung auf das Problem der Metaphysik, das eben Kant grundlegend verwandelnd — Basis und Stätte dieser Verwandlung.