37- ايده يك انسان شناسي فلسفي
چه چيزي به انسان شناسي فلسفي تعلق دارد؟ انسان شناسي بطور كلي چيست؟ و چگونه یک انسان شناسیْ فلسفي مي گردد؟ انسان شناسي به معني مطالعه انسان [Menschenkunde] است. انسان شناسی شامل همه آن چيزي است كه درباره طبيعت انسان به عنوان اين ذات جسماني، نفساني، روحاني قابل شناخت [erkundbar] است. Fدر حوزه انسان شناسي اما نه تنها كيفيات بشري كه، چون در دسترس هستند، قابل تشخيص اند و اين نوع معين را از حيوانات و گياهان متمايز مي سازند قراردارد، بلكه همچنین قابليت هاي نهاني، تمايزاتي براساس خصيصه، نژاد و جنسیت نيز قرار مي گيرند. و از حیث اینکه بشر به نظر می رسد نه فقط ذاتی طبيعي باشد، بلكه همچنين ذاتی است که عمل مي كنند و مي آفرينند، انسان شناسي نیز بايد در طلب فهم آنچیزی باشدکه بشر، به عنوان ذاتی عملگر مي تواند و بايد «از خويش بسازد.» توانايي ها و بايسته هاي<2> انسان سرانجام و بطور ويژه مبتني بر موقف های بنياديني است كه بشر به ماهو همواره مي تواند اتخاذ نمايد و آنچه كه «جهان بيني ها» مي ناميم – «علم النفسِ» آن كل علم مطالعه انسان را تعيين حدود مي كندH
آنچه در انسان شناسي به عنوان ملاحظه جسماني، زيست شناختي، روانشناختي انسان وجود دارد همه با هم به عنوان خصيصه شناسي، تحليل رواني، قوم شناسي، روانشناسي پرورشي، صورت شناسي فرهنگي، و گونه شناسي جهان بيني ها در جريانند. اين امر تنها از نظرگاه محتوايش گسترده نيست، بلكه بيش از همه بطور بنيادي در ارتباط با نحوه طرح پرسش ها، دعاوی حجیت، قصد ارائه و صورت تعاملات و سرانجام در نسبت با پيش فرض هاي هدايت كننده نامتجانس است. تا به آنجا كه اين [تفاوت ها] و نهايتا تماميت موجودات بطور كلي، همواره به طريقي مي توانند به انسانها مربوط شوند و بر اين اساس مي توانند به انسان شناسي منتسب گردند، انسان شناسي چنان فراگير مي گردد كه ايده آن در عدم تعين كامل Hفرو مي رود.
پس امروزه انسان شناسي ديگر فقط نامي براي يك رشته نيست، براي هيچ زماني هم چنين نبوده است. بلکه، اين كلمه گرايش بنيادي وضع معاصر انسان را در نسبت با خود و كل موجودات توصيف مي كندH. براساس اين وضع بنياديH، چيزي شناخته و فهميده مي گردد که تنها يك توضيح انسان شناختي[به آن یا برای آن] داده شود. انسان شناسي نه تنها حقيقت را درباره موجودات انساني می طلبد، بلكه اکنون دعوی تصمیم راجع به آنچه بطور كلي حقيقت مي تواند معني بدهد دارد.H
§37. The Idea of a Philosophical Anthropology
What belongs to a philosophical anthropology? What is anthropology in general, and how does it become one which is philosophical? Anthropology means the science of man [Menschenkunde]. It embraces all that is knowable [erkundbar] relative to the nature of man as this corporeal, ensouled, spiritual creature. Within the domain of anthropology, however, fall not only man’s human qualities which, because they are at hand, are discernible and distinguish this determinate species from animals and plants, but also his latent abilities, the differences according to character, race, and sex. And inasmuch as human beings appear to be not only creatures of nature, but also creatures that act and create, anthropology must also seek to grasp what the human being, as one who acts, can and should “make out of itself.” Man’s abilities and obligations<2> are based finally and specifically on fundamental attitudes which man as such can always take up and which we call “Worldviews” — the “psychology” of which delimits the whole of the science of man.H
What is present in Anthropology, as the somatic, biological, psychological consideration of the human being, all flows together as Characterology, Psychoanalysis, Ethnology, Pedagogical Psychology, Cultural Morphology, and the Typology of World-views. This is not only vast from the standpoint of its content, but above all it is fundamentally heterogenous with respect to the manner of posing questions, claims of grounding, the intent of the presentation and the form of communication, and finally with respect to the guiding presuppositions. Insofar as all these [differences], and ultimately the totality of beings in general, in some way can always refer to humans and, accordingly, can be ascribed to Anthropology, it [Anthropology] becomes so comprehensive that the idea of it becomes mired in complete indeterminacyH.
Today, then, Anthropology is no longer just the name for a discipline, nor has it been such for some time. Instead, the word describes a fundamental tendency of man’s contemporary position with respect to himself and to the totality of beingsH. According to this fundamental position, something is only known and understood if it is given an anthropological explanation.H Anthropology seeks not only the truth about human beings, but instead it now demands a decision as to what truth in general can meanH.
37. Die Idee einer philosophischen Anthropologie
Was gehört zu einer philosophischen Anthropologie? Was ist Anthropologie überhaupt und wodurch wird sie eine philosophische? Anthropologie heißt Menschenkunde. Sie umfaßt alles, was bezüglich der Natur des Menschen als dieses leiblich-seelisch-geistigen Wesens erkundbar ist. In den Bereich der Anthropologie fallen aber nicht nur die als vorhanden feststellbaren Eigenschaften des Menschen als dieser bestimmten Species im Unterschied von Tier und Pflanze, sondern auch seine verborgenen Anlagen, die Unterschiede nach Charakter, Rasse und Geschlecht. Und sofern der Mensch nicht nur als Naturwesen vorkommt, sondern handelt und schafft, muß die Anthropologie auch das zu erfassen suchen, was der Mensch als handelnder „aus sich macht”, machen kann und soll. Sein Können und Sollen beruht schließlich jeweils auf Grundstellungen, die der Mensch als solcher einnehmen kann und die wir „Weltanschauungen” nennen, deren „Psychologie” das Ganze der Menschenkunde umgreift.
Was da in der Anthropologie als der somatischen, biologischen, psychologischen Betrachtung des Menschen, als Charakterologie, Psychoanalyse, Ethnologie, pädagogische Psychologie, Kulturmorphologie und Typologie der Weltanschauungen zusammenfließt, ist nicht nur inhaltlich unübersehbar, sondern vor allem nach Art der Fragestellung, nach Anspruch der Begründung, nach Absicht der Darstellung und Form der Mitteilung und schließlich nach den leitenden Voraussetzungen grundverschieden. Sofern sich dieses alles und letztlich überhaupt das Ganze des Seienden in irgendeiner Weise immer auf den Menschen beziehen läßt und demgemäß zur Anthropologie gerechnet werden kann, wird diese so umfassend, daß ihre Idee zur völligen Unbestimmtheit herabsinkt.
Anthropologie ist heute denn auch längst nicht mehr nur der Titel für eine Disziplin, sondern das Wort bezeichnet eine Grundtendenz der heutigen Stellung des Menschen zu sich selbst und im Ganzen des Seienden. Gemäß dieser Grundstellung ist etwas nur erkannt und verstanden, wenn es eine anthropologische Erklärung gefunden hat. Anthropologie sucht nicht nur die Wahrheit über den Menschen, sondern beansprucht jetzt die Entscheidung darüber, was Wahrheit überhaupt bedeuten kann.
§ 37. — L’idée d’une anthropologie philosophique.
Que comporte une anthropologie philosophique? Qu’est-ce, en général, qu’une anthropologie et comment devient-elle philosophique? Anthropologie veut dire science de l’homme. Elle comprend tout ce qui peut être exploré de la nature de l’homme en tant qu’il est un être constitué d’un corps, d’une âme et d’un esprit. Le domaine de l’anthropologie n’englobe pas seulement l’étude des propriétés, données et constatables, qui différencient proprement l’espèce humaine relativement à l’animal et à la plante, mais encore celle de ses dispositions latentes et des diversités de caractère, de race et de sexe. Et comme l’homme n’apparaît pas seulement sous la forme d’un être naturel mais qu’encore il agit et crée, l’anthropologie doit aussi chercher à savoir ce que l’homme comme être agissant « tire de lui-même », ce qu’il peut et doit en tirer. Ses pouvoirs et ses obligations reposent finalement sur quelques positions fondamentales que l’homme est capable d’adopter en tant qu’il est humain. Ces positions portent le nom de Weltanschauungen et la « psychologie » de celles-ci circonscrit toute la science de l’homme.
Puisque l’anthropologie doit considérer l’homme selon sa dimension somatique, biologique, psychologique, les résultats de disciplines comme la caractérologie, la psychanalyse, l’ethnologie, la psychologie pédagogique, la morphologie de la culture et la typologie des Weltanschauungen doivent converger en elle. Le contenu d’une telle science est, dès lors, impossible à parcourir du regard, et de plus foncièrement hétérogène en raison de différences fondamentales touchant la manière de poser les problèmes, l’exigence de justification des résultats acquis, le mode de présentation des faits, les formes de communication, et surtout les présupposés fondamentaux qui orientent les recherches. Dans la mesure où toutes ces différences, et finalement la totalité de l’étant, se laissent toujours rapporter à l’homme de quelque manière, et ainsi importent à l’anthropologie, celle-ci s’enfle au point que la notion de cette science perd toute précision.
L’anthropologie n’a donc plus aujourd’hui que le nom d’une discipline scientifique et ce mot désigne plutôt une tendance fondamentale caractéristique de la position actuelle de l’homme à l’égard de lui-même et de la totalité de l’étant. Selon cette tendance, un objet n’est connu et compris que s’il a reçu une explication anthropologique. Aujourd’hui, l’anthropologie ne cherche pas seulement la vérité concernant l’homme mais prétend décider du sens de toute vérité.
§ 37. The Idea of a Philosophical Anthropology
What does a philosophical anthropology include? What is anthropology in general and how does it become philosophical? “Anthropology” denotes the science of man. It comprises all the information that can be obtained about the nature of man as a being composed of a body, a soul, and a mind. The domain of anthropology includes not only those given verifiable properties which distinguish the human species from plants and animals but also man’s latent abilities and the differences of character, race, and sex. And inasmuch as man not only appears as a natural being but also as a being that acts and creates, anthropology must also seek to know what man as an active being can and should “make of himself.” His powers and obligations depend finally on certain basic attitudes which man as such is always capable of adopting. These attitudes are called Weltanschauungen and the “psychology” of these includes the whole of the science of man.
Since anthropology must consider man in his somatic, biological, and psychological aspects, the results of such disciplines as characterology, psychoanalysis, ethnology, pedagogic psychology, the morphology of culture, and the typology of Weltanschauungen must converge in it. Hence, the content of such a science is not only vast but also fundamentally heterogeneous because of basic differences in the manner of formulating questions, the necessity of justifying the results acquired, the mode of presentation of the facts, the form of communication, and finally the essential presuppositions [of each of the component disciplines]. Insofar as all of these differences and, in certain respects, the totality of the essent as well can be related to man and thus classified under anthropology, anthropology becomes so comprehensive that the idea of such a science loses all precision.
Anthropology today, therefore, is not only the name of a discipline; the term denotes a fundamental tendency characteristic of the present position of man with regard to himself and to the totality of the essent. According to this tendency, a thing is known and understood only when it receives an anthropological explanation. Today, anthropology not only seeks the truth concerning man but also claims to have the power of deciding the meaning of truth as such.