الف- بنيانگذاری براي متافيزيك در انسان شناسي
36- بنياد تاسیس شده قبل و ثمره بنيانگذاری كانتي براي متافيزيك
در طول عبور از هر مرحله از بنیانگذاری كانتي، ديديم كه چگونه [اين بنیانگذاری] سرانجام به قوه استعلايي خيال به عنوان بنياد امكان دروني تأليف انتولوژیک، يعني استعلا، برخورد. اكنون آيا تأسيس اين بنياد، يا حتی تفسير اصيل تر آن به منزله حيث زماني، ثمره بنيانگذاری كانتي است؟ يا بنيانگذاری وي چيز ديگري را عرضه مي كند؟ يقينا، براي تأسيس نتيجه مذكور نيازي به اعمال تلاش براي نشان دادن بنيانگذاری نبود، بخصوص در اجراي دروني آن و در توالي مراحلش. نقل عبارات مقتضي مربوط به كاركرد مركزي قوه خيال استعلايي در استنتاج استعلايي و شاكله سازي استعلايي كافي می بود. اما اگر این ثمره در علم به اینكه قوه خیال استعلايي مقوم بنياد است قرار ندارد، پس بنیانگذاری چه چيز ديگري می بایست عرضه كند؟
اگر ثمره بنیانگذاری در «نتيجه» بنیانگذاری قرار ندارد، پس ما بايد درباره چيزي بپرسیم که بنیانگذاری، در تحقق اش به اين نحو، در ارتباط با مسأله يك ابتناي متافيزيك آشکار می سازد. چه چيزي در بنیانگذاری كانتي روی می دهد؟ کمتر از این نیست که: ابتناي امكان دروني انتولوژی به عنوان پرده برداریی از استعلا انجام می شود، یعني [يك آشكار سازي] از سوبژكتيويته سوژه بشریH.
پرسش راجع به ماهيت متافيزيك پرسش مربوط به وحدت قواي اساسي «ذهن» بشری است. بنیانگذاری كانتي [اين ثمره] را عرضه مي كند: تاسیس متافيزيك يك پرسشگري راجع به بشر است، يعني انسان شناسي است.
با این حال، آيا تلاش اول براي فهم اصيل تر بنیانگذاری كانتي بنياد، يعني بازگشت به انسان شناسي آن، شکست نخورد؟277 مطمئنا، تا جایی كه نشان داده شد كه آنچه انسان شناسي [کانت] به تفسير معرفت و دو سرچشمه آن اعطا می کند، به صورت اصيل تري دقيقا از راه [خود] «نقد عقل محض» روشن شده بود. اما از آن امر، همه آنچه كه اكنون در پي مي آيد آن است كه انسان شناسي پرداخته شده توسط كانت يك انسان شناسي تجربي است و نه چيزي كه متناسب مساله استعلايي است، يعني انسان شناسي کانتی محض نيست. اكنون اين امر نياز به يك [انسان شناسي] مناسب، يعني يك «انسان شناسي فلسفي» براي هدف يك بنیانگذاری براي متافيزيك را، حتی مبرم تر مي سازد.
A. THE LAYING OF THE GROUND FOR METAPHYSICS IN ANTHROPOLOGY
§36. The Previously Laid Ground and the Outcome of the Kantian Laying of the Ground for Metaphysics
In running through the individual stages of the Kantian ground-laying, we saw how it finally hit upon the transcendental power of imagination as the ground for the inner possibility of ontological synthesis, i.e., transcendence. Now, is the establishment of this ground, or rather its more original interpretation as temporality, the result of the Kantian ground-laying? Or does his ground-laying yield something else? Certainly, to establish the aforesaid result there was no need for the effort exerted to exhibit the groundlaying, particularly in its internal workings and in the succession of its steps. The citation of the appropriate quotations regarding the central function of the transcendental power of imagination in the Transcendental Deduction and in the Transcendental Schematism would have been sufficient. But if the outcome does not consist in the knowledge that the transcendental power of imagination constitutes the ground, then what else is the ground-laying to yield?
If the outcome of the ground-laying does not lie in its “result,” then we must ask what the ground-laying reveals, in its occurring as such, concerning the problem of a grounding of metaphysics. What occurs in the Kantian ground-laying? Nothing less than this: the grounding of the inner possibility of ontology is brought about as an unveiling of transcendence, i.e., [an unveiling] of the subjectivity of the human subjectH.
The question as to the essence of metaphysics is the question concerning the unity of the basic faculties of the human “mind.” The Kantian ground-laying yields [this conclusion]: the grounding of metaphysics is a questioning with regard to the human being, i.e., anthropology.
And yet, did not the first attempt to grasp the Kantian ground-laying more originally, namely, the going-back to its anthropology, break down?277 Certainly, insofar as it was shown that Anthropology offers to the interpretation of knowledge and its two sources was brought to light in a more original form precisely through the Critique of Pure Reason. But from that, all that now follows is that the Anthropology worked out by Kant is an empirical one and not one which is adequate for the transcendental problematic, i.e., it is not pure. That now makes the demand for an adequate, i.e., a “philosophical anthropology” for the purpose of a laying of the ground for metaphysics, even more pressing.
A. Grundlegung der Metaphysik in der Anthropologie
36. Der gelegte Grund und das Ergebnis der Kantischen Grundlegung der Metaphysik
Im Durchlaufen der einzelnen Stadien der Kantischen Grundlegung ergab sich, wie diese zuletzt auf die transzendentale Einbildungskraft stößt als den Grund der inneren Möglichkeit der ontologischen Synthesis, d. h. der Transzendenz. Ist nun diese Feststellung des Grundes, bzw. seine ursprünglichere Auslegung als Zeitlichkeit, das Ergebnis der Kantischen Grundlegung? Oder ergibt seine Grundlegung etwas anderes? Zur Feststellung des genannten Resultates hätte es freilich nicht der Anstrengung bedurft, die Grundlegung eigens in ihrem inneren Geschehen und seiner Schrittfolge vor Augen zu legen. Die Anführung der entsprechenden Zitate über die zentrale Funktion der transzendentalen Einbildungskraft in der transzendentalen Deduktion und im transzendentalen Schematismus hätte genügt. Wenn aber das Ergebnis nicht in dem Wissen besteht, daß die transzendentale Einbildungskraft den Grund ausmacht, was soll dann die Grundlegung anderes ergeben?
Liegt das Ergebnis der Grundlegung nicht in ihrem „Resultat”, dann muß gefragt werden, was die Grundlegung in ihrem Geschehen als solchem für das Problem einer Begründung der Metaphysik offenbart. Was geschieht in der Kantischen Grundlegung? Nichts Geringeres als dieses: die Begründung der inneren Möglichkeit der Ontologie bewerkstelligt sich als eine Enthüllung der Transzendenz, d. h. der Subjektivität des menschlichen Subjektes.
Die Frage nach dem Wesen der Metaphysik ist die Frage nach der Einheit der Grundvermögen des menschlichen „Gemüts”. Die Kantische Grundlegung ergibt: Begründung der Metaphysik ist ein Fragen nach dem Menschen, d. h. Anthropologie.
Allein, versagte nicht bei dem ersten Versuch, die Kantische Grundlegung ursprünglicher zu fassen 277, der Rückgang auf seine Anthropologie? Gewiß, sofern sich zeigte, daß, was die Anthropologie an Auslegung der Erkenntnis und ihrer zwei Quellen bietet, gerade durch die Kritik der reinen Vernunft in einer ursprünglicheren Gestalt ans Licht gebracht wird. Aber daraus folgt jetzt nur, daß jene von Kant ausgearbeitete Anthropologie eine empirische und keine der transzendentalen Problematik genügende, d. h. reine, ist. Das verschärft jetzt gerade die Forderung einer zureichenden, d. h. „philosophischen Anthropologie” zu Zwecken einer Grundlegung der Metaphysik.
A. — L’INSTAURATION DU FONDEMENT DE LA MÉTAPHYSIQUE COMME ANTHROPOLOGIE
§ 36. — Le fondement établi et le résultat de l’instauration kantienne du fondement de la métaphysique.
En parcourant les diverses étapes de l’instauration kantienne, nous avons découvert comment celle-ci aboutit finalement à l’imagination transcendantale qui se révèle être le fondement de la possibilité intrinsèque de la synthèse ontologique, c’est-à-dire de la transcendance. Lorsqu’on a constaté ce fondement et qu’on l’a explicité originellement comme temporalité, tient-on vraiment le résultat de l’instauration kantienne? Ou l’instauration kantienne conduit-elle encore à autre chose? Si nous avions voulu nous satisfaire de constater le résultat susdit, il n’aurait pas été besoin de poursuivre avec tant d’application le devenir interne de l’instauration du fondement en chacune de ses étapes successives. Il aurait suffi de citer les textes relatifs à la fonction centrale de l’imagination transcendantale dans la Déduction transcendantale et le Schématisme transcendantal. Si cependant le résultat ne consiste pas à savoir que l’imagination transcendantale constitue le fondement, quel autre résultat donnerait donc l’instauration du fondement?
Si le résultat de l’instauration du fondement ne réside pas dans sa conclusion littérale, nous devons nous demander ce que le devenir même de l’instauration révèle pour le problème du fondement de la métaphysique. Qu’est-ce donc qui s’accomplit dans l’instauration kantienne? Ceci : fonder la possibilité intrinsèque de l’ontologie s’avère être un dévoilement de la transcendance, c’est-à-dire de la subjectivité du sujet humain.
La question de l’essence de la métaphysique est la question de l’unité des facultés fondamentales de l’« esprit » humain. L’instauration kantienne du fondement fait découvrir que fonder la métaphysique est une interrogation sur l’homme, est anthropologie.
Mais, lors d’une première tentative de saisir plus originellement l’instauration kantienne 1, la réduction à l’anthropologie n’a-t-elle pas échoué? Sans doute, puisqu’il a été montré que les explications fournies par l’anthropologie, relativement à la connaissance et à ses deux sources, sont dévoilées d’une manière plus originelle par la Critique de la Raison pure. Mais il suit seulement de là que l’anthropologie présentée en fait par Kant est une anthropologie empirique et non une anthropologie satisfaisant aux exigences de la problématique transcendantale, c’est-à-dire une anthropologie pure. Aussi bien la nécessité d’une « anthropologie » adéquate, c’est-à-dire « philosophique », n’en devient-elle que plus pressante pour l’instauration du fondement de la métaphysique.
A. The Laying of the Foundation of Metaphysics as Anthropology
§ 36. The Established Ground and the Result of Kant’s Laying of the Foundation
In going through the individual stages of the Kantian laying of the foundation, we have discovered how it leads to the transcendental imagination as the ground of the intrinsic possibility of the ontological synthesis, i.e., transcendence. Is the establishment of this ground, in other words, its primordial explication as temporality, the [true] result of the Kantian laying of the foundation? Or does the latter yield something else? Certainly, in order to establish the aforesaid result there was no need of following with so much effort the internal development of the laying of the foundation in each of its stages. It would have been sufficient to cite the texts relative to the central function of the transcendental imagination in the transcendental deduction and the transcendental schematism. But if the result does not consist in the knowledge that the transcendental imagination constitutes the foundation, what other result can the laying of the foundation be expected to yield?
If the result of the laying of the foundation does not lie in its “actual conclusion,*’ then we must ask ourselves what the development of the laying of the foundation reveals insofar as the problem of the establishment of metaphysics is concerned. What takes place in the Kantian laying of the foundation? Nothing less than this: The establishment of the intrinsic possibility of ontology is accomplished as the disclosure of transcendence, i.e., the subjectivity of the subject.
The question as to the essence of metaphysics is the question of the unity of the fundamental faculties of the human “mind.” The Kantian laying of the foundation yields this conclusion: The establishment of metaphysics is an interrogation of man, i.e., it is anthropology.
However, did not the first attempt to grasp the Kantian laying of the foundation more originally, the attempt to reduce it to anthropology, miscarry?1 Certainly, insofar as it revealed that what anthropology offers as an explication of knowledge and its two sources is brought out in a more fundamental way by the Critique of Pure Reason itself. But all that can be inferred from this is that the anthropology presented by Kant is empirical and not an anthropology which can satisfy the requirements of the transcendental problematic, i.e., that it is not a pure anthropology. Thus, the necessity of an adequate, that is, a “philosophical” anthropology to further the ends of a laying of the foundation of metaphysics becomes even more pressing.