078
080

مفاهیم تجربی متخذ از تجربه بودند و لذا با محتوای موجودی که متعین می سازند «هم جنس» هستند. اطلاق آنها به ابژه ها، یعنی استفاده شان، مسأله ای نیست. «حال آنکه مفاهیم محض فاهمه در مقایسه با شهودهای تجربی (در واقع در مقایسه با شهودهای حسی بطور کلی) کاملا غیر هم جنس هستند و هرگز نمی توانند در هیچ شهودی مورد مواجهه قرار گیرند. حال اندراج دومی تحت اولی، و نتیجتاً اطلاق مقوله به پدیدارها چگونه ممکن است؟ چرا که هیچ کس نخواهد گفت که این [مقوله]، به عنوان مثال علیت، نیز می تواند از طریق حس به شهود آید و منطوی در پدیدار است».155 در پرسش مربوط به استفاده ممکن از مقولات، خود ماهیت خاص آنها ابتدا مسأله می شود. این مفاهیم به ما پرسش از «صورت گیری» شان بطور کلی را عرضه می دهند. لذا سخن از اندراج پدیدارها «تحت مقولات» فرمول حلی برای مساله نیست بلکه دقیقاً حاوی پرسش از معنایی است که ما می توانیم اینجا بطور کلی از اندراج «تحت مفاهیم» سخن بگوییم.

اگر ما صورتبندی کانتی مسأله شاکله سازی به عنوان مسأله اندراج را صرفا به معنای مقدمه ای به مسأله در نظر بگیرم، آنگاه این مساله به ما نشانه ای از هدف محوری می دهد و علاوه بر آن نشانه ای از محتوی مرکزی فصل درباره شاکله سازی می بخشد.

بازنمایی مفهومی به معنای بازنمایی چیزی «بطور کلی» است [“im allgemeinen”]. با صورتبندی مفهوم بدین نحو، [خود وصف] «کلیت» [“Allgemeinheit”]d بازنمایی باید مسأله شود. اما اکنون اگر مقولات به عنوان مفاهیم انتولوژیک با ابژه های تجربی و مفاهیم آن ابژه ها هم جنس نیستند، پس نه «کلیت» آنها می تواند کلیت ترازی باشد که تنها از حیث درجه کلیت بالاتر است [تشکیک]، یا حتی کلیت بالاترین «نوع» یا «جنس» انتیک. کلیت مفاهیم انتولوژیکی (یعنی متافیزیکی) چه ویژگی از «عمومیت»[“Generalitiit”] دارد؟ اما پرسش صرفاً این است که: در توصیف انتولوژی به عنوان متافیزیک عام، «عام» چه معنایی می دهد؟ مسأله شاکله سازی مفاهیم محض فاهمه پرسش راجع به ماهیت درونی معرفت انتولوژیک است.

بنابراین امر ذیل برجسته می گردد: اگر کانت مسأله حیث مفهومی مفهوم اولیه را در فصل شاکله سازی وضع می کند و اگر او آن را با کمک تعیین ذاتی این مفاهیم به عنوان شاکله های استعلایی حل می نماید، پرسش دکترین  شاکله سازی مفاهیم محض فاهمه گام تعیین کننده بنیان گذاری متافیزیک عام است .

The empirical concepts were drawn from experience and are therefore “homogeneous” with the content of the being they determine. Their application to objects, i.e., their use, is no problem. “Now pure concepts of the understanding, however, in comparison with empirical intuitions (indeed, with sensible intuitions in general), are completely nonhomogeneous and can never be encountered in any intuition. Now how is the subsumption of the latter under the former, and consequently how is the application of the category to appearances, possible? For no one will say that this [category], e.g., causality, can also come to be intuited through sense and is contained in appearance.”155 In the question concerning the possible use of the categories, their particular essence itself first becomes a problem. These concepts present us with the question of their “formation” in general. Hence, the talk of the subsumption of appearances “under categories” is not the formula for a solution to the problem, but rather it contains precisely the question of the sense in which we can speak here in general of subsumption “under concepts.”

If we take the Kantian formulation of the problem of schematism as the problem of subsumption simply in the sense of an introduction to the problem, then it gives us an indication of the central purpose, and with it an indication of the core content of the chapter on Schematism.

To represent conceptually means to represent something “in general” [“im allgemeinen“]. With concept formation as such, the “universality” [“Allgemeinheit“]d of the representing must become a problem. But now, if the categories as ontological concepts are not homogeneous with the empirical objects and the concepts of those objects, then neither can their “universality” be that of a level which is higher only by degree of the universality of a higher, or rather of a highest ontic “class” or “genus.” What character of “generality” [“Generalität“] does the universality of the ontological (i.e., the metaphysical) concepts have? But that is merely the question: What does the “generalis” mean in the characterization of Ontology as Metaphysica Generalis? The problem of the Schematism of the pure concepts of the understanding is the question concerning the innermost essence of ontological knowledge.

Hence, the following stands out: If Kant poses the problem of the conceptuality of the primal concept in the Schematism chapter and if he resolves it with the help of the essential determination of these concepts as Transcendental Schemata, then the Doctrine of the Schematism of the pure concepts of the understanding is the decisive stage of the laying of the ground for Metaphysica Generalis.

Die empirischen Begriffe sind aus der Erfahrung geschöpft und deshalb mit dem Sachgehalt des Seienden, das sie bestimmen, „gleichartig”. Ihre Anwendung auf die Gegenstände, d. h. ihr Gebrauch, ist kein Problem. „Nun sind aber reine Verstandesbegriffe, in Vergleichung mit empirischen (ja überhaupt sinnlichen) Anschauungen, ganz ungleichartig, und können niemals in irgendeiner Anschauung angetroffen werden. Wie ist nun die Subsumtion der letzteren unter die erste, mithin die Anwendung der Kategorie auf Erscheinungen möglich, da doch niemand sagen wird: diese, z. B. die Kausalität, könne auch durch Sinne angeschaut werden und sei in der Erscheinung enthalten?” 155 In der Frage nach dem möglichen Gebrauch der Kategorien wird ihr eigenes Wesen selbst allererst Problem. Diese Begriffe stellen vor die Frage nach der Möglichkeit ihrer „Bildung” überhaupt. Demnach ist die Rede von der Subsumtion der Erscheinungen „unter Kategorien” nicht die Formel einer Lösung des Problems, sondern sie enthält gerade die Frage, in welchem Sinne hier überhaupt noch von Subsumtion „unter Begriffe” gesprochen werden darf.

Nimmt man die Kantische Formulierung des Schematismusproblems als Subsumtionsproblem lediglich im Sinne einer Einführung des Problems, dann gibt sie sogar einen Fingerzeig auf die zentralste Absicht und damit den Kerngehalt des Schematismuskapitels.

Begrifflich vorstellen heißt: etwas „im allgemeinen” vorstellen. Mit der Begriffsbildung überhaupt muß die „Allgemeinheit” d des Vorstellens Problem werden. Wenn nun aber die Kategorien als ontologische Begriffe mit den empirischen Gegenständen und den Begriffen derselben nicht gleichartig sind, dann kann ihre „Allgemeinheit” auch nicht die einer nur gradweise höheren Stufe von Allgemeinheit einer höheren bzw. obersten ontischen „Gattung” sein. Welchen Charakter der „Generalität” hat die Allgemeinheit der ontologischen, d. h. metaphysischen Begriffe? Das ist aber nur die Frage: was bedeutet das „generalis” in der Kennzeichnung der Ontologie als Metaphysica generalis? Das Problem des Schematismus der reinen Verstandesbegriffe ist die Frage nach dem innersten Wesen der ontologischen Erkenntnis.

So springt in die Augen: wenn Kant im Schematismuskapitel das Problem der Begrifflichkeit der Urbegriffe stellt und es mit Hilfe der Wesensbestimmung dieser Begriffe als transzendentaler Schemata löst, dann ist die Lehre vom Schematismus der reinen Verstandesbegriffe das entscheidende Stadium der Grundlegung der Metaphysica generalis.

Les concepts empiriques sont tirés de l’expérience et, pour cette raison, « homogènes » au contenu de l’étant qu’ils déterminent. Leur application aux objets, c’est-à-dire leur usage, ne pose aucun problème. « Or, les concepts purs de l’entendement, comparés aux intuitions empiriques (ou même, en général, sensibles) leur sont tout à fait hétérogènes et ne peuvent jamais se trouver dans une intuition quelconque. Comment donc la subsomption des intuitions empiriques sous les concepts purs, c’est-à-dire, l’application des catégories aux phénomènes est-elle possible, quand personne cependant ne dira que la catégorie de la causalité, par exemple, pourrait être aussi intuitionnée par les sens et qu’elle serait renfermée dans le phénomène 1 ? » C’est en s’interrogeant sur l’usage possible des catégories que leur essence même fait vraiment problème. Ces concepts nous placent devant la question de savoir comment, en général, ils peuvent être formés. C’est pourquoi, parler de la subsomption des phénomènes « sous les catégories » n’est pas une solution, mais revient, au contraire, à se demander en quel sens il s’agit encore, en ce cas, de subsomption « sous ces concepts ».

Si l’on prend l’exposé kantien du problème du schématisme en tant que problème de la subsomption, comme une simple manière d’initier aux difficultés du schématisme, on peut entrevoir l’intention centrale et le contenu essentiel de ce chapitre.

Représenter conceptuellement, signifie représenter « en général ». La « généralité » de la représentation doit devenir problème dès qu’on s’interroge sur la formation des concepts. Mais si les catégories comme concepts ontologiques ne sont pas homogènes aux objets empiriques et aux concepts de ceux-ci, leur généralité ne peut se borner à être celle d’un degré supérieur d’abstraction, celle d’un « genre » ontique supérieur ou suprême. Quel est donc le caractère de « généralité » que possèdent les concepts ontologiques ou métaphysiques? Ceci revient à se demander ce que signifie generalis lorsque l’ontologie se détermine comme meta­physica generalis. Le problème du schématisme des concepts purs de l’entendement est une question sur l’essence intrinsèque de la connaissance ontologique.

Si Kant, dans le chapitre du schématisme, pose le problème de la conceptualité des concepts fondamentaux et le résout en déterminant essentiellement ces concepts comme schèmes transcendantaux, il est désormais évident que la doctrine du schématisme des concepts purs de l’entendement définit I’étape décisive de l’instauration du fondement de la metaphysica generalis.

Empirical concepts are derived from experience and on that account are “homogeneous” with the content of the essent which they determine. Their application to objects, their use, poses no problem. “But pure concepts of understanding being quite heterogeneous with empirical intuitions, and indeed with all sensible intuitions, can never be met with in any intuition. For no one will say that a category, such as that of causality, can be intuited through sense and is itself contained in appearance. How, then, is the subsumption of intuitions under pure concepts, the application of a category to appearances, possible?”138  It is in raising the question of the possible use of the categories that their true essence first becomes a problem. These concepts lay before us the question of the possibility of their “formation” in general. This is why speaking of the subsumption of phenomena “under the categories” is not a solution of the problem but conceals the very question at issue, namely, that of the sense in which one may speak here of subsumption “under concepts.”

If the Kantian formulation of the problem of schematism as a problem of subsumption is taken simply in the sense of an introduction to the problem, then this formulation provides a clue as to the central purpose and essential content of the chapter on schematism.

To represent conceptually means to represent “in general.” The “generality” of the act of representation becomes a problem as soon as the formation of concepts as such is called into question. But if the categories as ontological concepts are not homogeneous with the empirical objects and their concepts, then the “generality” of the categories is not merely that of a higher degree of abstraction, that possessed by a superior, or even a supreme, ontic “genus.”139  What, therefore, is the character of the “generality” enjoyed by ontological, i.e., metaphysical concepts? But this is really the question: What is the meaning of the term generalis in the characterization of ontology as metaphysica generalis? The problem of the schematism of the pure concepts of the understanding is a question concerning the inmost essence of ontological knowledge.

If Kant, in the chapter on schematism, poses the problem of the conceptuality of the fundamental concepts and resolves it with the help of the essential definition of these concepts as transcendental schemata, it is evident that the doctrine of the schematism of the pure concepts of the understanding is the decisive stage of the laying of the foundation of metaphysica generalis.

078
080