046
048

«بنابراین همان فاهمه- یعنی از طریق دقیقاً همان اعمالی که از طریق آنها صورت منطقی حکم در مفاهیم را از طریق وحدت تحلیلی حاصل می کند- همچنین محتوایی استعلایی را به درون بازنمایی هایش بوسیلة وحدت تألیفی کثرات در شهود بطور کلی می آورد…»86 آنچه اکنون به عنوان وحدت ذاتی معرفت محض قابل مشاهده می گردد بسیار دور است از بساطت تهی یک اصل نهایی. به عکس به عنوان یک عمل کثیرالصورت آشکار می شود که در ویژگی اش به عنوان عمل مبهم می ماند همانطور که در واقع اینکه متحدسازی [مربوط به] آن مرکب است از کثیری از اعضاء [مبهم می ماند]. این توصیف از وحدت ذاتی معرفت انتولوژیک نمی تواند نتیجه باشد، بلکه در عوض می بایست آغاز درست بنیانگذاری برای معرفت انتولوژیک باشد. این بنیانگذاری به وظیفة به روشنی آوردن تألیف محض به ماهو تبدّل یافته است. اما چون یک عمل است، ماهیت آن تنها تا حدی که خودش در سرچشمه گیری اش ردیابی شود می تواند روشن گردد. اکنون برای اولین بار از آن چیزی که خودش را به عنوان موضوع بنیانگذاری بر ما تحمیل می کند می توانیم ببینیم که چرا بنیانگذاری برای معرفت انتولوژیک می بایست [مبدل به] آشکار سازی منشا تألیف محض شود، یعنی چرا می باید آشکار گردد به عنوان چنین تألیفی در اجازه-بروز- داده شدن اش.

حال اگر بنیانگذاری برای متافیزیک به نقطه ای می رسد که «موضوع خود عمیقاً پوشیده است»87 و لذا اگر سوگواری ها دربارة این تیرگی اجازه ندارند که بروز کنند، پس نیاز ما به پذیرش تأخیری کوتاه به منظور ملاحظه روش شناختی موقعیت حاضر در خصوص بنیانگذاری و مسیر پیشروی مشخص شده توسط آن بسی بیشتر است.

“Therefore the same understanding—namely, through exactly the same actions by means of which it achieves the logical form of a judgment in concepts through analytical unity—also brings a transcendental content into its representations by means of the synthetic unity of the manifold in intuition in general. . . . “86 What now becomes visible as the essential unity of pure knowledge is far removed from the empty simplicity of an ultimate principle. On the contrary, it is revealed as a multiform action which remains obscure in its character as action as well as in the fact that its unification is composed of many members. This characterization of the essential unity of ontological knowledge cannot be the conclusion, but must instead be the correct beginning of the laying of the ground for ontological knowledge. This ground-laying has been transformed into the task of bringing to light pure synthesis as such. But because it is an action, its essence can only become apparent to the extent that it is itself traced out in its springing-forth. Now we can see for the first time, from what forces itself upon us as theme for the groundlaying, why a laying of the ground for ontological knowledge must become an unveiling of the origin of pure synthesis, i.e., why it must come to be unveiled as such a synthesis in its being-allowed-to-spring-forth.

If the laying of the ground for metaphysics now comes to the point where “the matter itself is deeply veiled”87 and hence, if laments about this obscurity are not allowed to emerge, then so much greater is our need to accept a short delay for the sake of a methodological consideration of the present situation regarding the ground-laying and of the further course indicated by it.

„Derselbe Verstand also, und zwar durch eben dieselben Handlungen, wodurch er in Begriffen, vermittelst der analytischen Einheit, die logische Form eines Urteils zustande brachte, bringt auch, vermittelst der synthetischen Einheit des Mannigfaltigen in der Anschauung überhaupt, in seine Vorstellungen einen transzendentalen Inhalt …” 86 Was jetzt als Wesenseinheit der reinen Erkenntnis sichtbar wird, ist weit entfernt von der leeren Einfachheit eines letzten Prinzips. Es bekundet sich vielmehr als eine vielgestaltige Handlung, die in ihrem Handlungscharakter sowohl als auch in der Vielgliedrigkeit ihres Einigens dunkel bleibt. Diese Charakteristik der Wesenseinheit der ontologischen Erkenntnis kann nicht der Abschluß, sondern muß der rechte Anfang der Grundlegung der ontologischen Erkenntnis sein. Dieser Grundlegung wird zur Aufgabe gemacht, die reine Synthesis als solche ans Licht zu bringen. Weil sie aber Handlung ist, kann ihr Wesen nur so offenbar werden, daß sie in ihrem Entspringen selbst verfolgt wird. Jetzt erst zeigt sich aus dem, was sich als Thema der Grundlegung aufdrängt, warum eine Grundlegung der ontologischen Erkenntnis zu einer Enthüllung des Ursprungs der reinen Synthesis, d. h. dieser in ihrem Entspringen-lassen als einem solchen, werden muß.

Wenn die Grundlegung der Metaphysik jetzt in das Stadium kommt, wo „die Sache selbst tief eingehüllt ist” 87 und daher über die Dunkelheit nicht Klage geführt werden darf, muß um so mehr ein kurzer Aufenthalt genommen werden zu einer methodischen Besinnung auf den jetzigen Standort der Grundlegung und den ihr gewiesenen weiteren Weg.

« Ainsi, le même entendement et, à la vérité, par les mêmes actes au moyen desquels il produit dans les concepts, en se servant [vermittels] de l’unité analytique, la forme logique d’un jugement, introduit aussi, au moyen de l’unité synthétique du divers qui se trouve dans I’intuition en général, un contenu transcendantal dans ses représentations 1 … »

Ce qui se révèle à présent comme l’unité essentielle de la connaissance pure est fort éloigné de la simplicité vide d’un premier principe. Cette unité se découvre, au contraire, comme une activité à formes multiples, mais qui reste obscure, tant dans son caractère d’activité que dans la complexité des modes selon lesquels elle unifie. Cette détermination de l’unité essentielle de la connaissance ontologique ne peut donc pas être la conclusion mais, au contraire, doit être le point de départ correct de l’instauration du fondement de cette connaissance. Cette instauration aura pour tâche d’amener à la lumière la pure synthèse comme telle. Mais comme celle-ci est une activité, son essence ne peut se manifester qu’en étant recherchée jusque dans son surgissement même. On voit enfin, en raison de cela même qui s’impose comme thème à l’instauration, pourquoi l’instauration de la connaissance ontologique devra être un dévoilement de l’origine de la synthèse pure, c’est-à-dire devra la mettre au jour dans son surgissement même.

L’instauration du fondement de la métaphysique est maintenant parvenue à une étape où « la chose même est profondément enveloppée 2 ». S’il n’y a pas lieu de déplorer cette obscurité, nous n’en avons que plus besoin d’un court temps d’arrêt afin d’opérer une réflexion de méthode sur la situation présente de l’instauration et sur le chemin qu’il lui faudra suivre ultérieurement.

“The same understanding, through the same operations by which in concepts, by means of analytical unity, it produced the logical form of a judgment, also introduces a transcendental content into its representations, by means of the synthetic unity of the manifold in intuition in general.”67 That which is now revealed as the essential unity of pure knowledge is far removed from the empty simplicity of a first principle. On the contrary, it is revealed as a multiform action, although one which remains obscure in its character as an action as well as in the complexity of its modes of unification. This characterization of the essential unity of ontological knowledge cannot be the conclusion but, rather, the right way to begin the laying of the foundation of this knowledge. This laying of the foundation has the task of bringing the pure synthesis as such to light. But because this synthesis is an action, it can be made manifest in its essence only by tracing it back in its coming into being. Now, we see for the first time, and by virtue of that which forces itself on us as the theme of the laying of the foundation, why a laying of the foundation of ontological knowledge must become a revelation of the origin of the pure synthesis, i.e., why this synthesis must be revealed in its coming into being as such.

The foundation of metaphysics has now reached the point “where matters are by their very nature deeply veiled.”68 If we have no reason here to complain of this obscurity, then our need to pause for a methodological reflection on the present state of the laying of the foundation and on the further course to be pursued is all the greater.

046
048