003
005

مقدمه بر چاپ دوم

اين اثر كه دو دهه قبل منتشر و بلافاصله ناياب گرديد، در اينجا بدون هيچ تغييري عرضه مي گردد. اثر همان صورتي را حفظ مي نمايد كه در آن به انحاء گوناگون توفيق يا عدم توفيق داشته است.

خوانندگاني همواره به خشونت تفاسير من متعرض بوده اند. دعوي آنها از خشونت، در واقع مي تواند بواسطة اين اثر پشتیبانی گردد. پژوهش فلسفي-تاريخي همواره مسلما در معرض اين اتهام است، هرگاه كه [این اتهام] علیه تلاش هایي معطوف به برقراری گفتگوي فكري بين متفكرين قرار می گیرد. بر خلاف روش هاي زبان شناسي تاريخي، كه تکالیف خودش را دارد، يك گفتگوي فكري [میان متفکرین] بواسطة قوانين ديگري تعيين حدود مي گردد- قوانيني كه به سادگي بيشتري نقض می شوند. در گفتگو امكان به بیراهه رفتن مخاطره آميزتر، [و] قصورها مكررتر است.

مواردي كه به بيراه رفته ام و قصورهاي اهتمام حاضر در طريق تفكر طی دوره زمانی فوق چنان بر من آشكار گشته كه از هرگونه جرح و تعديل اين اثر از طريق ضمايم، الحاقيه ها و پي نوشت ها امتناع می کنم.

متفكرين از قصور هايشان مي آموزند كه استقامت ورزند.

فرایبورگ در بریسگاو
ژوئن 1950

PREFACE TO THE SECOND EDITION

This work, which was published two decades ago and which immediately sold out, appears here unaltered. It retains the form in which it has been both successful and unsuccessful in various ways.

Readers have taken constant offense at the violence of my interpretations. Their allegation of violence can indeed be supported by this text. Philosophicohistorical research is always correctly subject to this charge whenever it is directed against attempts to set in motion a thoughtful dialogue between thinkers. In contrast to the methods of historical philology, which has its own agenda, a thoughtful dialogue is bound by other laws—laws which are more easily violated. In a dialogue the possibility of going astray is more threatening, the shortcomings are more frequent.

The instances in which I have gone astray and the shortcomings of the present endeavor have become so clear to me on the path of thinking during the period referred to above that I therefore refuse to make this work into a patchwork by compensating with supplements, appendices and postscripts.

Thinkers learn from their shortcomings to be more persevering.

Freiburg im Breisgau
June 1950

VORWORT ZUR ZWEITEN AUFLAGE

Die vor zwei Jahrzehnten veröffentlichte und alsbald vergriffene Schrift erscheint hier unverändert. So bleibt ihr die Form erhalten, in der sie auf mannigfache Weise gewirkt und nicht gewirkt hat.

Unablässig stößt man sich an der Gewaltsamkeit meiner Auslegungen. Der Vorwurf des Gewaltsamen kann an dieser Schrift gut belegt werden. Die philosophiehistorische Forschung ist mit diesem Vorwurf sogar jedesmal im Recht, wenn er sich gegen Versuche richtet, die ein denkendes Gespräch zwischen Denkenden in Gang bringen möchten. Im Unterschied zu den Methoden der historischen Philologie, die ihre eigene Aufgabe hat, steht ein denkendes Zwiegespräch unter anderen Gesetzen. Diese sind verletzlicher. Das Verfehlende ist in der Zwiesprache drohender, das Fehlende häufiger.

Das Verfehlte und Fehlende des vorliegenden Versuches ist mir auf dem Denkweg während des genannten Zeitraumes so deutlich geworden, daß ich darauf verzichte, diese Schrift durch nachholende Zusätze, Anhänge und Nachworte zu einem Flickwerk zu machen.

Denkende lernen aus dem Fehlenden nachhaltiger.
Freiburg i. Br., im Juni 1950.

 

 AVANT-PROPOS DE LA DEUXIÈME ÉDITION

Ce travail, publié il y a vingt ans et presque aussitôt épuisé, est réédité sans changements. Il a conservé la forme sous laquelle, à maints égards, il exerça ou manqua d’exercer son influence.

Sans cesse, on s’irrite de l’arbitraire de mes interprétations. Ce reproche trouvera dans cet écrit un excellent aliment. Ceux qui s’efforcent d’ouvrir un dialogue de pensées entre des penseurs sont justement exposés aux critiques des historiens de la philosophie. Un tel dialogue est pourtant soumis à d’autres lois que les méthodes de la philologie historique, dont la tâche est différente. Les lois du dialogue sont plus vulnérables; plus grand est ici le danger d’une défaillance, plus nombreux les risques de lacunes.

Les défaillances et les lacunes du présent essai me sont devenues si évidentes en parcourant cet espace de mon itinéraire de pensée que j’ai renoncé à détruire l’unité de cet écrit par des additions, des appendices et des postfaces.

Ceux qui pensent s’instruiront mieux de ses défauts.

MARTIN HEIDEGGER. Fribourg-en-Brlsgau, juin 1950.

 

 

AUTHOR’S PREFACE TO THE SECOND EDITION

This work, the first edition of which was published twenty years ago and immediately sold out, appears here unaltered. It is preserved in that form in which in a multitude of ways it has been effective and ineffective.

My critics have constantly reproached me for the violence of my interpretations, and the grounds for this reproach can easily be found in this work. From the point of view of an inquiry which is both historical and philosophical, this reproach is always justified when directed against attempts to set in motion a thoughtful dialogue between thinkers. In contrast to the methods of historical philology, which has its own problems, a dialogue between thinkers is bound by other laws. These laws are more easily violated; the possibility of going astray is more threatening, the shortcomings more frequent.

The extent to which I have gone astray in the present endeavor and the shortcomings thereof have become so clear to me in the period of time since its first publication that I refrain from making it a patchwork through the addition of supplements and postscripts.

Through their shortcomings, thinkers learn to be more persevering.

Freiburg im Breisgau, June, 1950

003
005