12- معقولات به عنوان محمولات وجودشناختي(مقولات)

فاهمه محض في نفسه چندگانه اي را ارائه مي كند، [یعنی] وحدت هاي محض وحدت بخشي ممكن را. و اگر در واقع طرق ممكن وحدت بخشي(احكام) يك پيوستگي محصور را قوام می دهند، يعني طبيعت محصورِ خود فاهمه را، پس در فاهمه محض يك کليت نظامند از چندگانگي مفاهيمي محض قرار دارد. هر چند اين کليت آن وقت نظام آن محمولاتي است كه در معرفت محض، يعنيa [محمولاتي] كه چیزي دربارۀ وجود موجودات بيان مي دارند، عمل مي كنند. مفاهيم محض ويژگي محمولات وجودشناختي را دارند كه از زمان باستان «مقولات» ناميده شده اند. لذا جدول احكام منشأ مقولات و جدول آنها است.

اين منشأ مقولات اغلب مورد مناقشه قرار گرفته و هميشه خواهد گرفت. ايراد عمده حول طبيعت خود سرچشمۀ منشا متمركز مي گردد، حول جدول احكام بماهو و كفايت تأسيس/توجیه/مدلل نمودن آن. در واقع كانت طبيعت چندگانه كاركردها در حكم را از ماهيت فاهمه بسط نمي دهد. در عوض او يك جدول تكميل شده ارائه مي كند كه براساس چهار «وجه اوليه» كميت، كيفيت، نسبت و جهت سازمان یافته است.75 اينكه آيا اين چهار وجه در ماهيت فاهمه مبتني اند و اينكه تا چه حدي اين چهار وجه در ماهيت فاهمه مبتني اند همچنان مورد اشاره قرار نگرفته است. اينكه آيا بطور كلي آنها مي توانند از طريق منطق صوري محض تاسيس گردند سوال انگيز است.b

پس بطوركلي ويژگي اين جدول احكام نامطمئن است. كانت خود مردد است، گاهي آن را «جدول استعلايي»76 مي نامد و زمان ديگر «جدول منطقي احكام.»77 بدين رو آيا اتهامی كه كانت درباره جدول ارسطو از مقولات مي زند همچنين به جدول خود وي از احكام وارد نمي شود؟

12. Notions as Ontological Predicates (Categories)

The pure understanding in itself yields a manifold, the pure unities of possible unification. And if indeed the possible ways of unification (judgments) constitute a closed cohesiveness, i.e., the closed nature of understanding itself, then in pure understanding there lies concealed a systematic totality of the manifoldness of pure concepts. However, this totality is then the system of those predicates which function in pure knowledge, i.e.,a which state something about the Being of beings. The pure concepts have the character of ontological predicates, which have been called “categories” since ancient times. The Table of Judgments is thus the origin of the categories and their table.

This origin of the categories has often been disputed and always will be. The primary objection centers around the questionable nature of the source of the origin [Ursprungsquelle] itself, around the Table of Judgments as such and the sufficiency of its grounding. In fact, Kant does not develop the manifold nature of the functions in judgment from the essence of the understanding. Instead he presents a finished table which is organized according to the four “primary moments” of Quantity, Quality, Relation, and Modality.75 Whether and the extent to which these four moments are grounded in the essence of the understanding is likewise not indicated.b Whether in general they can be grounded through pure, formal logic is questionable. 

In general, then, the character of this Table of Judgments is uncertain. Kant himself vacillates, calling it at times a “transcendental table,”76 and at other times a “logical table of judgments.”77 As such, does not the charge which Kant made concerning Aristotle’s Table of Categories also apply to his own Table of Judgments?

12. Die Notionen als ontologische Prädikate (Kategorien)

Der reine Verstand gibt in sich ein Mannigfaltiges, die reinen Einheiten möglicher Einigung her. Und wenn gar die möglichen Weisen der Einigung (Urteile) einen geschlossenen Zusammenhang, d. h. die geschlossene Natur des Verstandes selbst ausmachen, dann liegt im reinen Verstand ein systematisches Ganzes der Mannigfaltigkeit reiner Begriffe verborgen. Dieses Ganze ist aber dann das System derjenigen Prädikate, die in der reinen Erkenntnis fungieren, d. h. a über das Sein des Seienden aussagen. Die reinen Begriffe haben den Charakter von ontologischen Prädikaten, die von altersher „Kategorien” genannt werden. Die Urteilstafel ist daher der Ursprung der Kategorien und ihrer Tafel.

Dieser Ursprung der Kategorien wurde vielfach und wird immer wieder angezweifelt. Das Hauptbedenken stößt sich an der Fragwürdigkeit der Ursprungsquelle selbst, an der Urteilstafel als solcher und ihrer zureichenden Begründung. In der Tat entwickelt Kant die Mannigfaltigkeit der Funktionen im Urteil nicht aus dem Wesen des Verstandes. Er legt vielmehr eine fertige Tafel vor, die nach den vier „Hauptmomenten” Quantität, Qualität, Relation, Modalität 75 gegliedert ist. Ob und inwiefern gerade diese vier Momente im Wesen des Verstandes gründen, wird gleichfalls nicht gezeigt. b Ob sie überhaupt rein formallogisch begründbar sind, kann bezweifelt werden.

Dann wird aber überhaupt unsicher, welchen Charakter diese Urteilstafel hat, Kant selbst schwankt und nennt sie bald eine „transzendentale Tafel” 76, bald eine „logische Tafel der Urteile” 77. Fällt so nicht der Vorwurf, den Kant der Kategorientafel des Aristoteles macht, auf seine Urteilstafel zurück?

§ 12. — Les notions comme prédicats ontologiques (catégories).

L’entendement pur fournit de lui-même une multiplicité, les unités pures des modes possibles d’unification. Et si les manières possibles d’unifier (les jugements) forment une totalité organique, définissant la nature achevée de l’entendement lui-même, cet entendement recèle donc une multiplicité de concepts purs organisée en système. Cette totalité est le système des prédicats; ceux-ci sont mis en œuvre dans la connaissance pure, c’est-à-dire qu’ils expriment l’être de l’étant. Les concepts purs ont le caractère de prédicats ontologiques, nommés depuis longtemps « catégories ». La table des jugements est dès lors la source des catégories et de leur table.

Cette origine des catégories a été souvent et est sans cesse mise en doute. L’objection principale porte sur le caractère contestable de la source originelle elle-même, de la table des jugements prise en tant que telle, et sur l’insuffisance de la justification qui en est proposée. En effet, ce n’est pas à partir de l’essence de l’entendement que Kant développe la multiplicité des fonctions exercées dans le jugement. Il présente une table toute faite, qui est construite sur les quatre « moments capitaux » que sont la quantité, la qualité, la relation et la modalité 75. Mais Kant ne montre pas davantage, si ou dans quelle mesure, ces quatre moments sont fondés dans l’essence de l’entendement. On peut d’ailleurs douter qu’ils soient susceptibles de l’être selon la pure logique formelle.

Mais, dès lors, la nature de la table des jugements devient absolument incertaine. Kant lui-même hésite [dans ses expressions] et l’appelle tantôt une « table transcendantale 76 », tantôt une « table logique des jugements 77 ». Mais l’objection, élevée par Kant contre la table des catégories d’Aristote, ne se retourne-t-elle pas alors contre sa propre table des jugements?

§12. The Notions as Ontological Predicates (Categories)

The pure understanding in itself provides a manifold—the pure unities of the possible modes of unification. And if these possible modes of unification (judgments) form a closed continuity, i.e., the complete nature of the understanding itself, then there lies concealed in the understanding a multiplicity of pure concepts organized into a systematic whole. This totality is the system of those predicates which function in pure knowledge, that is, assert something about the Being of the essent. The pure concepts have the character of ontological predicates which of old have been termed “categories.” The table of judgments, then, is the source of the categories and their table.

This origin of the categories has been often, and always will be, doubted. The principal objection is centered on the questionable character of the original source itself, on the table of judgments as such, and on the sufficiency of its supporting principles. In point of fact, it is not from the essence of the understanding that Kant develops the multiplicity of functions exercised in the judgment. He submits a table already complete which is organized according to the four “principal moments” of quantity, quality, relation, and modality.55 Furthermore, Kant does not show if, or in what respect, these four moments are grounded in the essence of the understanding. Indeed, whether they can be formally established at all must be doubted.

Hence, we must remain uncertain as to the character of this table of judgments. Kant himself seemed unsure of the nature of this table, for he called it at one time a “transcendental table”56 and at another a “logical table of judgments.”57 If this is so, does not the objection which Kant raised against Aristotle’s table of categories apply also to his own?