اينجا «سرچشمه ها» به عنوان «شاخه هايي» كه از ريشه واحد سرچشمه مي گيرند فهم شده است. اما از آنجا كه در نقل قول اول «ريشه مشترك» با يك «شايد» ارزيابي شده بود در دومي «ريشه مشترك» موجود شمرده مي شود. با اين حال در هر دو نقل قول [به] اين ريشه مشترك تنها گريزي زده مي شود. كانت نه فقط براي تعقيب بيشتر آن شكست مي خورد، بلكه حتي اظهار مي كند كه آن «براي ما ناشناخته» است. از اين امر چيزي ضروري براي ويژگي كلي تاسيس كانتي بنياد براي متافيزيك بر مي آيد: بنیانگذاری به وضوح شفاف، بداهت مطلقِ يك اصل و قاعده اوليه منجر نمي گردد، بلکه به سوي [امر] ناشناخته مي رود و بطور آگاهانه [به آن] اشاره مي نمايد. بنیانگذاری تاسيس فلسفه ورزانه بنياد براي فلسفه است.H

II- نحوه اكتشاف منشا

 7- طرح مراحل در تاسيس بنياد براي انتولوژی

تأسيس متافيزيك طرح امكان دروني تأليف ماتقدم است. ماهيت اش بايد تعيين گردد و منشا آن در بنياد سرچشمه اش بايد عرضه گردد. توضيح ماهيت معرفت محدود و توصيف سرچشمه هاي اصلي، مسير آشكارسازي منشأ ذاتي را تعيين حدود كرده است. هر چند در اين طريق، پرسش از امكان دروني يك معرفت تأليفي ماتقدم دقت بيشتري به دست آورده است و در عين حال پيچيده تر شده است.

تشريح مقدماتي مسأله تأسيس متافيزيك [نتيجه] زیر را تسليم مي كند: 53معرفت موجودات تنها براساس يك معرفت ماتقدم، آزاد از تجربه، [يا براساس] ساختار وجود موجودات ممكن مي باشد. اكنون معرفت محدود (محدوديت آن مورد پرسش است) ضرورتاً شهودي از موجود است كه آن را مي پذيرد و تعيّن بخش است. اگر معرفت محدود از موجودات ممكن باشد پس بايد در شناخت وجود موجودات مقدم بر هر دريافتي مبتني باشد.H لذا معرفت محدود موجودات براي امكان خويش نيازمند شناسایي است كه، چيزها را نمي پذيرد[بلکه گویی طرح/وضع/خلق میکند] (و ظاهراً غيرمحدود است)، [گویی] همانند يك شهود گری «خلاق».

Here the “sources” are understood as “stems” which spring forth from a common root. But whereas in the first passage the “common root” was qualified with a “perhaps,” in the second the “common root” is reputed to exist. Nonetheless, in both passages this root is only alluded to. Kant not only fails to pursue it further, but even declares that it is “unknown to us.” From this, something essential arises for the general character of the Kantian laying of the ground for metaphysics: it leads not to the crystal clear, absolute evidence of a first maxim and principle, but rather goes into and points consciously toward the unknown. It is a philosophizing laying of the ground for Philosophy.H

 

II. THE MANNER OF UNVEILING THE ORIGIN

§7. The Outline of the Stages in the Laying of the Ground for Ontology

The grounding of metaphysics is the projection of the inner possibility of a priori synthesis. Its essence must be determined, and its origin in the ground of its source [Quellgrund] must be presented. The explanation of the essence of finite knowledge and the characterization of the basic sources [Grundquellen] have circumscribed the dimension of the revealing of the essential origin. In this way, however, the question of the inner possibility of a priori synthetic knowledge has attained more precision and at the same time has become more complex.

The preparatory exposition of the problem of a grounding of metaphysics yields the following:53 Knowledge of beings is only possible on the grounds of a prior knowledge, free of experience, of the constitution of the Being of beings. Now finite knowledge (the finitude of which is in question) is essentially an intuition of the being which takes it in stride and which is determinative. If finite knowledge of beings is to be possible, then it must be grounded in a knowing of the Being of beings prior to all receiving.H For its own possibility, therefore, the finite knowledge of beings requires a knowing which does not take things in stride (and which is apparently nonfinite), such as a “creative” intuiting.

Hier sind die „Quellen” als „Stämme” gefaßt, die einer gemeinsamen Wurzel entspringen. Während aber an der ersten Stelle die „gemeinschaftliche Wurzel” mit einem „vielleicht” genannt wird, gilt an der zweiten „die allgemeine Wurzel”  als existierend. Gleichwohl wird an beiden Stellen auf diese Wurzel nur hingewiesen. Kant geht ihr nicht nur nicht nach, sondern bezeichnet sie sogar als „uns unbekannt”. Hieraus ergibt sich für den allgemeinen Charakter der Kantischen Grundlegung der Metaphysik das eine Wesentliche: sie führt nicht auf die sonnenklare absolute Evidenz eines ersten Satzes und Prinzips, sondern geht und zeigt bewußt ins Unbekannte. Sie ist eine philosophierende Grundlegung der Philosophie.

II. Die Weise der Ursprungsenthüllung

7. Die Vorzeichnung der Stadien der Grundlegung der Ontologie

Die Begründung der Metaphysik ist der Entwurf der inneren Möglichkeit der apriorischen Synthesis. Deren Wesen muß bestimmt und dessen Ursprung aus seinem Quellgrund dargestellt werden. Die Erläuterung des Wesens der endlichen Erkenntnis und die Kennzeichnung der Grundquellen haben die Dimension der Enthüllung des Wesensursprungs umschrieben. Damit erhält aber die Frage der inneren Möglichkeit der a priori synthetischen Erkenntnis zugleich eine Verschärfung und Verwickelung.

Bei der vorbereitenden Auseinanderlegung des Problems einer Begründung der Metaphysik ergab sich 53: Erkenntnis von Seiendem ist nur möglich auf dem Grunde einer vorgängigen erfahrungsfreien Erkenntnis der Seinsverfassung des Seienden. Nun ist endliche Erkenntnis, nach deren Endlichkeit gefragt wird, ihrem Wesen nach hinnehmend bestimmende Anschauung des Seienden. Soll endliche Erkenntnis von Seiendem möglich sein, dann muß sie sich auf ein vor allem Empfangen liegendes Erkennen des Seins des Seienden gründen. Die endliche Erkenntnis von Seiendem erfordert demnach zu ihrer eigenen Möglichkeit ein nicht-hinnehmendes (scheinbar nicht-endliches) Erkennen, dergleichen wie ein „schöpferisches” Anschauen.

Les « sources » sont donc comprises comme des « souches » dérivant d’une racine commune. Mais tandis que, dans le premier passage, la « racine commune » n’est qu’hypothétiquement envisagée, son existence fait dans le second passage l’objet d’une affirmation positive. Pourtant, les deux passages ne font que mentionner cette racine. Kant non seulement ne l’étudie pas, mais déclare même qu’elle « nous » est « inconnue ». Ainsi se révèle un point essentiel pour le caractère général de l’instauration kantienne du fondement de la métaphysique : elle ne mène pas à l’évidence absolue et claire d’une première thèse ou d’un premier principe mais elle se dirige et nous renvoie consciemment vers l’inconnu. Elle est une instauration philosophique du fondement de la philosophie.

II. — LE MODE DE DÉVOILEMENT DE L’ORIGINE

§ 7. — L’esquisse des étapes de l’instauration du fondement de l’ontologie.

Fonder la métaphysique consiste à projeter la possibilité interne de la synthèse apriorique. L’essence de celle-ci doit être déterminée et son origine doit être comprise à partir du domaine d’où elle surgit. L’explicitation de l’essence de la connaissance finie et de ses sources fondamentales a délimité la dimension selon laquelle s’accomplit le dévoilement de l’essence en son origine. La question de la possibilité interne d’une connaissance synthétique a priori acquiert par là, tout en se compliquant, une précision accrue.

L’exposé préliminaire du problème relatif au fondement de la métaphysique a donné le résultat suivant 53 : la connaissance de l’étant n’est possible que sur la base d’une connaissance préalable de la structure ontologique [Seinsverfassung] de l’étant, connaissance indépendante de l’expérience. Mais par ailleurs la connaissance finie, dont la finitude définit l’objet de notre question, est essentiellement une intuition réceptive et déterminante de l’étant. Si la connaissance finie de l’étant est possible, elle devra se fonder sur un connaître de l’être de l’étant préalable à tout acte réceptif. La connaissance finie de l’étant réclame donc, pour être possible, un connaître non réceptif (apparemment non fini), une sorte d’intuition « créatrice ».

In these passages, the sources are envisaged as “stems” which spring from a common root. But, whereas in the first passage the “common root” is qualified by a “perhaps,” in the second its existence is affirmed. However, in both passages there is only a bare mention of this root. Kant not only fails to pursue the matter further but declares that the root is “to us unknown.” One thing of fundamental importance concerning the general character of the Kantian laying of the foundation of metaphysics is clear from this, however; it does not lead to the clear and unconditional evidence of an axiom or first principle but in full consciousness proceeds into and points toward the unknown. It is a philosophical laying of the foundation of philosophy.

II. The Manner in Which the Origin Is Revealed

§ 7. The Outline of the Stages of the Laying of the Foundation of Ontology

The establishment of metaphysics is the projection of the internal possibility of the a priori synthesis. The essence of this synthesis must be determined and the manner of its origin from its field of origin set forth. The elucidation of the essence of finite knowledge and the characterization of its fundamental source have served to fix the dimension wherein the revelation of the essential origin takes place. The question of the internal possibility of a priori synthetic knowledge has gained precision thereby and, at the same time, has become more complex.

The preliminary exposition of the problem of the establishment of metaphysics has yielded the following result: 53 Knowledge of the essent is possible only on the basis of a precursory, experience-free knowledge of the ontological structure [Seinsverfassung] of the essent. But finite knowledge (and it is the finitude of knowledge which is in question) is essentially a receptive and determinative intuition of the essent. If finite knowledge is to be possible, it must be based on a comprehension [Erkennen] of the Being of the essent that precedes every receptive act. Finite knowledge requires, therefore, a non-receptive (and apparently non-finite) mode of cognition, a kind of creative intuition.